اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی علوم اجتماعی کشور برای سومین سال متوالی قصد دارد سمپوزیوم آثار دانشجویی علوم اجتماعی کشور را در اردیبهشت ماه سال 1399 برگزار کند. برگزاری چنین همایشی می‌تواند مجالی باشد برای حضور دانشجویان علوم اجتماعی فارغ از فضای رسمی و آکادمیک علوم اجتماعی که اساساً در سلطه اساتید و اعضای هیئت‌های علمی است. این سمپوزیوم می‌تواند میدانی باشد برای اعتراض و نفی انفعال دانشجویی.
شاید بتوان گفت هویت وجودی دانشجویان علوم اجتماعی با مفهوم «اعتراض» گره خورده است؛ اعتراض علیه جامعه، دانشگاه، وضعیت موجود و حتی اعتراض علیه خویشتن، بی‌آنکه ااماً چنین اعتراضی به معنای نفی و انکار آن‌ها باشد. اعتراضی که، فراتر از انتقاد و خرده‌گیری، به معنای نفی انفعال و گسستن از انقیاد است. باید پرسید که چه‌چیزی می‌تواند برای دانشجویان علوم اجتماعی بدتر از انفعال دانشگاهی و اجتماعی آن‌ها باشد؟
در وضعیت دانشگاهی نابسامانِ علوم اجتماعی ایران و نیز در وضعیت نابسامان‌تر اجتماعی جامعه ما، اعتراض برای دانشجوی علوم اجتماعی حکمی واجب و لازم است در وجوه علمی، حرفه‌ای و اخلاقی آن. اما این اعتراض در معنایی که گفته شد با نفی انفعال دانشگاهی و اجتماعی معنا پیدا می‌کند؛ باید گفتگو کرد و سخن گفت و قلم زد. خموش و خنثی و بی‌تفاوت بودن دانشجوی علوم اجتماعی یعنی بیگانگی او با علوم اجتماعی و البته بیگانگی با جامعه‌ای که می‌بایست به شناخت درآورد.
در چنین وضعیتی، برگزاری چنین همایشی را باید به فال نیک گرفت. حضور دانشجویان علوم اجتماعی، به‌ویژه دانشجویان کارشناسی، در این همایش نه تنها برای آن‌ها فرصتی جهت ابراز وجود و بحث و گفتگو پیرامون جامعه، دانشگاه و نیز وضعیت علوم اجتماعی فراهم می‌کند، بلکه شور «اعتراض» و گسستن از «انفعال» را در دانشجویان علوم اجتماعی تقویت کرده و زنده نگه می‌دارد.
خوشبختانه رویکرد این سمپوزیوم در گزینش و داوری نوشته‌ها و مقالات سخت‌گیرانه نیست و حتی در سمپوزیوم آتی محور خاصی مشخص نشده تا محدودیتی بر نوشته‌ها و آثار ارسالی اعمال نشود و حضور و شرکت دانشجویان در این سمپوزیوم سهل‌تر گردد.
مسعود زمانی مقدم
اطلاعات بیشتر دربارۀ این سمپوزیوم و ثبت‌نام در لینک زیر:
درباره این سایت